Silikonowe środki do impregnacji materiałów budowlanych SARSIL ®, AHYDROSIL®
Zastosowanie
Impregnaty silikonowe SARSIL, AHYDROSIL przeznaczone są do hydrofobizacji, wzmacniania i osuszania każdego rodzaju nasiąkliwych, porowatych materiałów stosowanych w budownictwie, a w szczególności: piaskowca, kamienia wapiennego, cegieł, dachówek, kostki brukowej, gipsu, granitu, marmuru itp. Doskonale zabezpieczają stare zniszczone elewacje na obiektach zabytkowych. Z powodzeniem stosowane do ochrony antykorozyjnej mostowych konstrukcji betonowych, żelbetonowych, sprężonych, wymagających ochrony antykorozyjnej.
Przygotowanie powierzchni
Podstawowym warunkiem właściwie wykonanej impregnacji jest odpowiednio przygotowana powierzchnia podłoża. Powierzchnia ta powinna być równomiernie porowata i czysta, a zwłaszcza nie zatłuszczona. Podłoże do impregnacji musi być całkowicie suche. Nowe tynki cementowo-wapienne, beton można impregnować nie wcześniej niż po upływie 21–28 dni od wykonania prac, natomiast spoiny w elewacjach kamiennych po ich całkowitym utwardzeniu. Podłoża naprawiane zaprawami lub szpachlówkami typu PCC można impregnować po upływie 6 dni. Hydrofobizację Sarsilem® należy prowadzić w warunkach suchej, bezdeszczowej pogody przy temperaturze od +5 do +30°C przy względnej wilgotności powietrza do 80%.
Często stawianym pytaniem jest dopuszczalna zawartość wilgoci w materiale budowlanym. Należy zwrócić uwagę, że materiały porowate stykające się z powietrzem o określonej wilgotności nigdy nie są suche, gdyż para wodna z powietrza kondensuje wewnątrz porów i ścianki kapilar powlekają się cienkim filmem wodnym. Przy ocenie wilgotności obiektu przygotowanego do zabezpieczania silikonowymi środkami hydofobizującymi należy przede wszystkim zwracać uwagę na warstwę przypowierzchniową, która powinna być zdolna do wchłaniania impregnatu i nie może być pokryta wodą, a także nie mogą być nią wypełnione kapilary.
Aplikacja
Hydrofobizację należy prowadzić w warunkach suchej, bezdeszczowej pogody w temperaturze od +5 do 30°C przy względnej wilgotności powietrza do 80%. Impregnację można wykonać przy użyciu pędzla, wałka lub natryskowo. Zaleca się dwukrotna impregnację w krótkich odstępach czasu metodą „mokre na mokre” . Drugą warstwę należy nakładać w zależności od temperatury otoczenia porowatości materiału nie później niż po upływie 30 minut tj. dopóki powierzchnia jest wilgotna. Powierzchnia powinna być nasycona dokładnie i równomiernie.
Wydajność
Zużycie środka zależy od chłonności materiału i techniki nakładania i wacha się w granicach:
– od 1,5 do 5 m2 z 1 kg ( impregnaty rozpuszczalnikowe)
– od 1,5 do 15 m2 z 1 kg ( impregnaty wodne)
Głębokość wnikania środków silikonowych
Środki silikonowe wnikają w głąb porowatych materiałów pod działaniem sił kapilarnych, podobnie jak woda. Aby uzyskać dobre efekty hydrofobizacji zaleca się osiąganie maksymalnej głębokości wnikania środków. Jest to szczególnie ważne przy tworzeniu przepon hydrofobowych do izolacji poziomej fundamentów. Głębokość wnikania środków zależy od wielu czynników, a przede wszystkim od:
– nasiąkliwości impregnowanych materiałów zależną od porowatości, stopnia wysuszenia,
– ilości wprowadzonego środka,
– właściwości środka, a zwłaszcza jego ciężaru cząsteczkowego, struktury, lepkości,
– rodzaju i właściwości rozcieńczalnika,
– stężenia środka
– techniki impregnacji
a) Kamień naturalny
Wśród kamieni naturalnych rozróżniamy kamienie twarde ( granit, gnejs, kwarcyt oraz porfir) oraz miękkie (piaskowiec, wapienie, marmur trawertyn)
b) Konglomerat
Konglomerat powstaje w wyniku połączenia drobnych kawałków kamienia naturalnego z betonem (lastryko) lub żywicą.
c) Odporności na kwasy
Część kamieni naturalnych zbudowanych jest z węglanu wapnia. Cechą charakterystyczną tych kamieni naturalnych jest nieodporność na kwasy!
Dlatego sok z cytryny, wino, soki owocowe należy natychmiast usunąć z powierzchni materiału niezaimpregnowanego. Natomiast odpowiednia impregnacja zabezpiecza powierzchnie takich kamieni.